Gatunek filmowy, który wykorzystuje muzykę diegetyczną jako element fabuły. Cechuje go również obecność powtarzalnych schematów narracyjnych i bardzo charakterystyczny sposób przedstawiania świata, w którym wszyscy tańczą i śpiewają. Narodziny musicalu filmowego ściśle wiążą się z pojawieniem się dźwięku w kinie. Pierwszy film dźwiękowy Śpiewak jazzbandu z 1927 roku był zarazem pierwszym filmem muzycznym. W latach 30. ukształtowała się bardzo wyrazista formuła gatunkowa, w której taniec zaczął odgrywać pierwszoplanową rolę. Stało się to za sprawą takich gwiazd jak Fred Astaire i Ginger Rogers. Natomiast lata 50. i 60. należały w tym temacie do Gene’a Kelly’ego (Deszczowa piosenka) i Vincente’a Minellego (Amerykanin w Paryżu). Po wojennym kryzysie w latach 60. amerykańskie musicale zmieniły swoje oblicze i zaczęły podejmować poważne tematy. Tego typu filmy muzyczne reprezentują: Hair, Skrzypek na dachu, Kabaret, Gorączka Sobotniej Nocy, Jesus Christ Superstar, Nędznicy, Tańcząc w ciemnościach, Across the Universe. Nie oznacza to jednak, że przestały powstawać nawiązujące do Broadway’u musicale typowo rozrywkowe. Do tej grupy należą m.in. Grease, Moulin Rouge, Chicago, Stracone zachody miłości, Mamma Mia!, Burleska, High School Musical. Filmy muzyczne to także te, w których nie koniecznie bohaterowie wykonują skomplikowane choreografie, lecz w których głównym bohaterem jest po prostu muzyka (Whiplash, Frank, Dirty Dancing).
